Da hüll de lezte ook up und hadd dat lezte noch höörd. 'Vagel,' secht he, 'wat singst du schöön! laat my dat ook hören, sing my dat nochmaal.' 'Ne,' secht de Vagel, 'twemaal sing ik nich umsünst, gif my den Mählensteen, so will ik dat nochmaal singen.' 'Ja,' secht he, 'wenn he my alleen tohöörd, so schullst du em hebben.' 'Ja,' säden de annern, 'wenn he nochmaal singt, so schall he em hebben.' Do köhm de Vagel herünn, un de Möllers faat, n all twintig mit Böhm an un böhrden Steen up, 'hu uh uhp, hu uh uhp, hu uh uhp!' Da stöök de Vagel den Hals döör dat Lock un nöhm em üm as enen Kragen, un flöög wedder up den Boom un sü
Un as he dat uutsungen hadd, do deed he de Flünk von een anner, un hadd in de rechte Klau de Kede un in de linke de Schö un üm de Hals den Mählensteen, un floog wyt wech na synes Vaders Huse.